Zajęcia z elementami integracji sensorycznej (SI) w przedszkolu Lalibu

Metoda Integracji Sensorycznej w skrócie SI (z języka angielskiego Sensory Integration Disorder czyli zaburzenia przetwarzania sensorycznego) powstała w końcu lat 60 w oparciu o osiągnięcia z zakresu psychologii rozwojowej, neurobiologii, neurofizjologii, psychologii uczenia się. Jej autorką jest Jean Ayres psycholog kliniczny, terapeutka i pracownik Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles.

Jean Ayers uważała, że pod wpływem normalnych, naturalnych aktywności dzieci rozwijają się, a ich systemy nerwowe osiągają coraz wyższe stadia rozwojowe. Kłopoty z integracją sensoryczną mogą być zauważalne już w wieku niemowlęcym (np: problemy z ssaniem, przełykaniem, bierność dziecka bądź nadmierne pobudzenie, problemy ze snem), ale najczęściej wychwytuje się je i diagnozuje w wieku przedszkolnym lub wczesnym wieku szkolnym. Zdarza się czasami wśród najmłodszych dzieci przedszkolnych, że na początku  wykazują one pewne trudności w integrowaniu wrażeń sensorycznych. Jednak w miarę upływu czasu i poprzez odpowiednie wchodzenie w relacje z otoczeniem, tworzenie reakcji adaptacyjnych, samorzutną eksploracje otoczenia i aktywne w nim uczestnictwo powinny one wyrównać  ten deficyt. Jednak nie zawsze tak się dzieje i u pewnej grupy dzieci w normie intelektualnej możemy zauważyć, że  dzieci te wykazują pewne trudności i potrzebują dodatkowej stymulacji oraz pomocy aby zintegrować dochodzące do nich bodźce, a ich rozwój sensomotoryczny  nie jest zadawalający czy to dla rodziców, lekarzy, czy pedagogów. Złe przetwarzanie sensoryczne ingeruje i uniemożliwia im ten naturalny proces rozwoju. Dla przykładu mają na to wpływ: urazy okołoporodowe, długa rehabilitacja, bądź hospitalizacja dziecka, wcześniactwo i wiele innych czynników. Dzieci z problemami w SI są inteligentne, a mimo to nie radzą sobie z wieloma zadaniami, z którymi radzą sobie ich rówieśnicy z niższym IQ. Zaburzenia integracji sensorycznej, dezorganizują działanie dziecka od wewnątrz, mogą być też powodem nagłych zmian poziomu aktywności (dziecko unika niektórych aktywności, bądź zapotrzebowanie na bodźce sensoryczne jest bardzo wzmożone i dziecko bez końca mogłoby się np: huśtać i kręcić). Problemy SI przejawiają się także w braku panowania nad własnym ciałem: dzieci które nie mają problemów ze wzrokiem  wchodzą w futryny, dzieci sprawne ruchowo przewracają się, dzieci inteligentne nie potrafią samodzielnie zawiązać butów, mają trudności z zapinaniem guzików, zamiast rysować, robią dziury w kartkach.

Przedszkole to miejsce pierwszego etapu tej interwencji. W naszej placówce przedszkolnej jesteśmy świadomi znaczenia bogatego w możliwości stymulacji środowiska i staramy się tak zorganizować je wokół dzieci, aby mogły z niego korzystać. Rozumiejąc znaczenie procesów integracji sensorycznej pragniemy dać szansę na efektywniejszą edukację dzieci.

Podczas terapii, terapeuta dobiera stymulacje zmysłowe i ruchowe , które są potrzebne dziecku, do osiągnięcia lepszej umiejętności odbierania i przetwarzania wrażeń zmysłowych, nauczenia się planowania ruchu, lepszego poznania swojego ciała, opanowania precyzyjnych ruchów itp.

Podczas spotkań dziecko pod okiem terapeuty, i przy jego wsparciu, bawiąc się wykonuje ćwiczenia, angażujące całe ciało oraz zmysły. Zajęcia te odbywają się indywidualnie, w odpowiednio wyposażonej do tego celu sali. W czasie sesji wykorzystywane są sprzęty i pomoce, wspierające rozwój ruchowy dziecka oraz usprawniające jego funkcjonowanie w różnych sferach.